Marktontwikkelingen: Inflatie en de gevolgen voor obligaties

De lang gewenste inflatie is er, en hoe?! Op feestjes en andere bijeenkomsten wordt er niet meer gesproken over cryptovaluta, maar is gespreksonderwerp nummer één de prijsstijging van energie. Zowel gas als elektriciteit zijn flink in prijs gestegen en daardoor is ook de inflatie behoorlijk omhoog gegaan. We kunnen wel spreken van geëxplodeerd.

Door de stijging van de inflatie is de rente ook flink gestegen. De centrale banken wereldwijd hebben hun rentes de afgelopen maanden flink verhoogd. De FED (Federal Reserve, Amerikaanse Centrale Bank) heeft vorige week de rente wederom met 0,75% verhoogd naar de range 3,75% tot 4%. Ter herinnering: halverwege maart was de rente 0,25%.

Onderstaande grafiek (de blauwe lijn) geeft de snelheid aan waarmee de FED de rente heeft verhoogd de afgelopen maanden. De laatste stap met 0,75% is daar nog niet in verwerkt. De FED heeft dus zelden de rente zo snel omhoog gebracht.

Het gevolg van een stijgende rente is dat de koersen van obligaties dalen. Omdat de rente flink is gestegen, zijn de koersen van obligatie heel hard gedaald. Zelfs zo hard gedaald dat we kunnen spreken van een unieke situatie en dus een helaas uniek slecht resultaat. De 10-jaars staatsobligatie van de Verenigde Staten heeft over 2022 het slechtste resultaat behaald sinds 1788!

Gevolgen 60/40 portefeuille

Een mooie bijkomstigheid van de veel sneller gestegen Amerikaanse rente ten opzichte van de Europese rente is de opmars van de dollar tegenover de euro. De dollar is dit jaar al circa 12% in waarde gestegen ten opzichte van de euro.

Amerikaanse beleggers hebben dat voordeel uiteraard niet en indien zij beleggen conform een portefeuille met 60% aandelen en 40% obligaties, dan kijken zij dit jaar tegen een historisch verlies aan van meer dan 30% en dat heeft zich de afgelopen 100 jaar niet eerder voorgedaan.

Er is weer een alternatief (beleggen na TINA)

Door de (zeer) lage rente was beleggen in obligaties de afgelopen jaren nauwelijks een alternatief voor aandelen of het aanhouden van liquiditeiten. Lang was er dan ook sprake van het adagium TINA, There Is No Alternative, waarmee werd bedoeld dat er geen alternatief was voor het beleggen in aandelen. De traditionele bufferfunctie van obligaties in een evenwichtige portefeuille was door de extreem lage, en zelfs negatieve, rente dan ook in het gedrang gekomen.

De korte rente in Europa is de afgelopen maanden ook flink gestegen. De 3-maands Euribor is momenteel circa 1,8% en de Duitse 10-jarige staatslening geeft inmiddels zo’n 2% rente per jaar en dat is ongeveer 3% hoger dan het dieptepunt in maart 2020.

Beleggen in obligaties loont dus weer en kan daardoor een alternatief zijn voor andere beleggingen. Het verschil (de spread) in rente tussen staatsleningen en goede bedrijfsobligaties is de afgelopen maanden ook groter geworden.

Meer obligaties en minder alternatieve beleggingen

In verband met de zeer lage rente hebben we de afgelopen jaren een flinke onderweging aangehouden bij de categorie obligaties. Ook speelde de verwachting van een stijgende rente als gevolg van een stijgende inflatie daarbij een rol.

De huidige rendementen (yields) van diverse obligaties lijken ons momenteel aantrekkelijk genoeg om de onderweging te verkleinen. We zien op dit moment voornamelijk kansen in het beleggen in bedrijfsobligaties in euro’s. De yields liggen daar met circa 5% tot 7% op een mooi niveau. Gelet op de actuele wisselkoers tussen de euro en de dollar lijkt het ons niet het risico waard om meer te gaan beleggen in niet-euro bedrijfsobligaties. Ook de huidige risico-opslag op high yield obligaties is ons inziens nog niet hoog genoeg om daarin te gaan beleggen. We zullen wel de weging in microkredieten ophogen.

De ophoging van de (bedrijfs)obligaties gaat ten koste van de categorie alternatieve beleggingen en bij de meer defensieve risicoprofielen zullen de liquiditeiten worden aangesproken.